Vijf geheimen van de veeteeltindustrie

Als je ‘industriële veehouderij’ hoort, wat is dan het eerste woord dat in je opkomt?

Exploitatie. Lijden. Pijn. Dood.

Dit zijn sterke woorden die krachtige emoties oproepen, en tragisch genoeg beschrijven ze nauwkeurig de levens van miljarden dieren die elk jaar worden grootgebracht en gedood voor menselijke consumptie.

Daarom is het beëindigen van de bio-industrie de missie van Animal Equality.

Naast het veroorzaken van onvoorstelbaar en onaanvaardbaar lijden voor dieren, heeft de veehouderijsector vele andere duistere geheimen die zij voor het publiek verborgen houdt.

Meer dan 99% van de landbouwhuisdieren in de Verenigde Staten komen van fabrieksboerderijen.

Dit betekent dat het meeste vlees, eieren en zuivelproducten afkomstig zijn van dieren die in extreem onnatuurlijke en wrede omstandigheden worden gehouden. Opgesloten in smerige, donkere, kale schuren zijn ze weggestopt – uit het zicht en uit het hart.

Maar dit is slechts het topje van de ijsberg. De impact van de veehouderij in de VS wordt zelfs over de hele wereld gevoeld.

Hier zijn vijf geheimen die opzettelijk voor het publiek verborgen zijn.

1. Spatie

De veehouderijsector streeft naar het maximaliseren van de ‘productie’ van landbouwhuisdieren om de winst te maximaliseren.

Om ruimte te besparen en de kosten tot een minimum te beperken, wordt 99% van de in de VS gekweekte dieren bij duizenden in overvolle schuren gepropt – velen opgesloten in kleine kooien waar ze zich nauwelijks kunnen omdraaien.

Maar terwijl de veehouderij in sommige van haar activiteiten ruimte probeert te besparen, heeft ze er geen probleem mee om die te stelen. Het neemt enorme hoeveelheden land in beslag om koeien te fokken voor vlees en om gewassen zoals soja te verbouwen om te gebruiken als voer voor de dieren die vastzitten op fabrieksboerderijen.

Tegenwoordig is de veeteelt verantwoordelijk voor meer dan 80% van de ontbossing in Brazilië. Het vormt een grote bedreiging voor onze planeet.

2. De verborgen toeleveringsketen

Het voeren van op te voeden dieren voor menselijke consumptie vereist veel middelen. Er is bijvoorbeeld elke dag 5 pond voer nodig om een ​​enkel varken te voeren. Als je bedenkt dat er elk jaar 120 miljoen varkens worden grootgebracht en geslacht in de VS, wordt de hoeveelheid voer die nodig is onpeilbaar.

Om de productie en winst te maximaliseren, is het voer dat aan de dieren wordt gegeven een eiwitrijk voer, ontworpen om snelle groei te stimuleren. Het eiwitgedeelte van het voer bestaat over het algemeen uit soja.

Het is onmogelijk om alle soja te verbouwen die nodig is om de honderden miljoenen dieren te voeden die elk jaar op de bio-industrie in de VS leven, omdat er niet genoeg ruimte is.

Dus, waar halen we de soja vandaan?

Het antwoord is simpel: we kopen soja uit andere landen, vooral uit Zuid-Amerika. Om de ruimte te creëren om het te laten groeien, worden hele bossen vernietigd en omgezet in landbouwgrond.

3. Vervuiling

De veehouderij is verantwoordelijk voor ten minste 14,5% van de wereldwijde uitstoot van broeikasgassen.

Daarnaast is het ook de directe en indirecte oorzaak van een van de grootste milieurampen waarmee onze samenleving wordt geconfronteerd: de vernietiging van het Amazone-regenwoud.

In 2020 is meer dan 5 miljoen hectare ontbost – een stijging van 12% ten opzichte van het voorgaande jaar – en de trend is dat de ontbossing blijft toenemen.

Door de vleesproductie worden de regenwouden zo afgebrand dat de uitstoot van de Amazone nu ver boven zijn opnamecapaciteit uitstijgt.

4. Slachthuizen zonder vergunning

Dieren die in ontboste gebieden worden grootgebracht, worden vaak naar slachthuizen zonder vergunning gestuurd waar zelfs de minimale minimumnormen voor dierenwelzijn niet worden nageleefd.

Vanwege dit onzorgvuldige systeem – waarbij het onmogelijk is om de hele toeleveringsketen te traceren – is dierenmishandeling onbekend en ongedocumenteerd.

5. Verspilling van middelen

Het fokken van dieren voor menselijke consumptie is uiterst inefficiënt.

Wanneer we middelen gebruiken om landbouwhuisdieren te fokken en dierlijke producten te produceren, voegen we een extra stap toe in het voedselproductieproces. Terwijl we dieren water, soja en andere granen voeren, nemen we die eindige hulpbronnen weg van mensen die ze direct zouden kunnen gebruiken.

Wist u bijvoorbeeld dat bijna 1/3 van ‘s werelds zoetwater wordt gebruikt voor veeteelt? Of dat het produceren van slechts één pond rundvlees ongeveer 1.800 gallons water verbruikt? Dat betekent dat het water dat wordt gebruikt om een ​​hamburger van een kwart pond te produceren gelijk staat aan ongeveer drie maanden douchen!

In een tijd waarin waterveiligheid in veel delen van de wereld een steeds urgenter probleem wordt, is dit een aanzienlijke verspilling die moet worden aangepakt.

______________

Wil je het verschil maken? U kunt dieren helpen door de realiteit van de veeteelt met uw netwerken te delen en te pleiten voor verandering. En laat dieren alsjeblieft van je bord.

Abonneer je op ons YouTube-kanaal om op de hoogte te blijven van het werk van Animal Equality.